SOĞUK, SOBA VE AŞK...

   Dışarda hava buz gibidir. Bütün gece kar yağmış ve şimdi hava ayaza durmuştur. Eve gelirsin. Sıcacık sobanın dibine sokulursun. Çok üşümüşsündür. Isınmaya ihtiyacın vardır. O kadar üşümüşsündür ki ellerini sobanın içine sokmak istersin. Soksan yanacağını bilirsin ama umursamaz ve bir an önce ısınmak istersin. 

   Daha sonra yavaş yavaş ısınırsın. Artık ellerini hissediyorsundur. Sonra sobanın dibinden uzaklaşırsın. O biraz önceki üşürken ki dinç halin yoktur. Biraz rehavet çökmüştür üstüne. Artık ısınmışsındır. Odanın sobaya en uzak köşesine kaçarsın. Üstünde fazla olan ne varsa çıkarmaya başlarsın. Çünkü artık o sıcaklık sana huzur vermemeye başlar. Sıkılırsın bu durumdan. Sonra  ikazlara kulak asmazsın ve camı açarsın. Açarsın ki biraz rahatlayasın. Kendini biraz önce kaçtığın soğuğun kollarına tekrar bırakmak istersin...

...

Aşk da böyle değil midir?

...

   Üşümüşüzdür. Bizi üşüten biten bir ilişki de olabilir, ailemizde olabilir ya da hiç birini sevmemiş/sevememiş olmamız da olabilir. Isınmak isteriz. Aşık olduğumuz ilk zamanlar işte ellerimizi o sobanın içine sokmak istediğimiz zamanlar gibidir. Yanacağını biliriz ama korkmayız.

  Çok üşümüş insan için aşkın o ilk zamanlarındaki sıcaklığı hiç birşeye değişilmezdir. Sonra ilişki başlayıp alışmaya başlayınca sıcaklığa alışıp artık ondan uzaklaşmak istediğimiz gibi uzaklaşırız aşktan, aşık olduğumuzdan. Artık birinci planda değildir bizim için aşk. Ve en sonunda da eğer artık sıcağı istemediğimiz gibi bu aşkı da istemiyorsak camı açıp soğuğun tekrar aşkla aramıza girmesine izin veririz... :(

   İnşaallah tüm aşıklar ömür boyu asla soğuğun aralarına giremeyeceği bir aşk yaşarlar...