28 Ocak 2015 Çarşamba

6 SÜPER KAHRAMAN'A GİTTİM Kİ BEEEEN :)


Huhuuuuuuu :) Nasılsınız okurcumlarım :) Yaaa ben işlerin bi anda böyle yoğunlaşacağını hiiiç tahmin etmemiştim kiiii :) Ama olsuuun böyle devam etsin inşaallah :)
Neyse sabahtan beri devam eden proje hazırlama girişimlerimden sonra accık da blogda dolanayım bişeyler çızıktırayım dimi ama :)
Başlıyorum :)
Pazar günü öğeye doğru kalktım annemin tüm bağırmalarına, telefonla taciz etmelerine aldırmadım kalkmadım o yataktan valla :) (bizim ev iki katlı olduğu için annem bir süre sonra sıkıldı artık biz bi sürü kardeş olunca evin üst katı yatakhane gibi her odadan insan çıkıyor, annemde artık bizi teefonla taciz ederek uyandırıyor, eğer uyanmazsak son çare başımızda bitiyor :) )
Neyse işte öğleye doğu kalktım. Kahvaltıydı, evin temizliğiydi derken ikindin oldu.  (valla kendi evim olduğu zaman kesinlikle büyük ev istemiyorum yaaa ömrüm bu koca evi temizlemekle geçti )
Kızlar bugün sinemaya gidelim mi dediler. Av ahalisi olarak sinemaya gitmeye karar verdik. Teyzemlere, eniştemlere de haber verdik. Amaaa bizimkiler benim arkadaşla gittiğim filme gitmeye karar verdiler. :( Mucizeye. Eeee bana da bizim ufaklıkla animasyon filmine gitmek düştü :) İlk başta sıkılacağımı düşündüm ama film çok güzeldi. her ne kadar başındaki tanıtım ve reklamlar nerdeyse yarım saat sürsede çok güzel bir animasyondu. :) Filmimiz 6 Süper Kahraman :) Çocuğunuz, kardeşiniz, yeğeniniz varsa ya da yoksa bile kesin gidin ya ben çok sevdim. Tombik Sağlık Robotu Baymax benim favorim :) Boş olur zannettiğim sinema salonu tıklım tıkıştı valla :)Bizim ufaklık sinema mısır keyfinden sonra bi de eğlence merkezine gitmek istedi. Hadiii oraya da gittik. sinem çıkışı teyzemler aya gittik, eve geldik falan derken anaaaa saat bir olmuştu. 
Valla çok yoruldum beee. Daha o yorgunluğu atamadım ben :)
Öyle işte. Bi de o yoğun pazarın üstüne yoğun bir iş yoğunluğu vallaha hırşım çıktı yaaa :)
Neyse öptüm hadi görüşürüz yine :)
 



26 Ocak 2015 Pazartesi

UMUT HER ZAMAN VARDIR...



Umudumu asla kaybetmem ki...
Görecem, görecek, göreceksin, hep birlikte göreceğiz kiiiii...
Artık bir zaman sonra çalışmalarımız meyvesini verecek, ettiğimiz duaların kabul zamanı gelmiş olacak...
Bakacağız geriye, aslında o karamsarlığa kapıldığın anda şu anki durumun ne kadar da uzak görünmüştü demi. 
Bu sıkıntıları, bu zorlukları nasıl atlattım diye soracağız kendimize.
Nasıl mı ben cevabını vereyim. Eğer umudunu ve hayal kurma gücünü kaybetmezsen eninde sonunda ulaşıyorsun...
Veee son bişey daha var hayatımızdan sevgi eksik olmasın...

(Sevgi kelebeği mi oldum ben neee :) )

5 Ocak 2015 Pazartesi

GİDESİM VAR...


İçimdeki şehrin sokakları kalabalıklaştıkça benim yalnızlığım çoğaldı bu sıralar. 
O sokaklardaki çığlık çığlığa kalabalığın sesini kulağımdan söküp atıp, kendimi sessiz sedasız yollara atasım var. 
Sadece kendimi, sesi çıkmaz olan iç sesimi dinleyesim, kimsenin olmadığı sobasında odunların çatırdağı bir evde öylece oturasım var...
Sobanın üstünde demlenen çay eşliğinde dünyadan kopuk halde kitap okuyasım, bişeyler karalayasım var... 
Yanıma bir tomar kağıt, birkaç kalem, çokça kitap ve kendimi de alıp buralardan gidesim var...