10 Kasım 2012 Cumartesi

A MOMENT TO REMEMBER...



     Bu yazıyı salya sümük bi vaziyette yazıyorum. Gecenin bilmem kaçı olmuş, yarın iş varmış şu an zerre kadar umrumda değil. Az önce bi filmi bitirdim. Aslında yeni çekilmiş bi film değil ama ben daha yeni izledim. A moment to remember (Hatırlanacak bir anı). Offfff ne filmdi yaaaa. Niye her güzel şeyleri hep kursağımızda bırakacak bi şeyler oluyor. Neden masallarda bizi kandırmışlar. Prens ile prenses hani sonsuza dek mutlu mesut yaşıyorlardı. Gerçekte neden öyle değil.
     Ağlamam ya ne olacak altı üstü biraz hüzünlü bir romantik filmdir dedim ama öyle değilmiş yaa.Filmin ilk kısmı dedim hatta bu mu yani ağlayacaksınız dedikleri film diye ama sonra bende film koptu. Biriktirdiğim ne varsa herşeye ağladım ve hala da devam etmekteyim...
     Neye mi ağladım. Herşeye... O kadar zor zamanlar geçirdim ki şu son 2 buçuk sene içinde. O kadar doldum ki. Babama kanser teşhisi kondu. Ameliyat oldu. Kemoterapi aldı. Hadi atlattınız dediler. Rutin kontrollerde kanserin yenilediği, kemiklere yayıldığı anlaşıldı. Sonra radyoterapi. Onu vücudu kaldırmadı. Dediler hadi tekrar kemoterapi. Zaten o kemoterapinin ilk kürünü bile tamamlayamadık. 
     Bir akşam öncesinden plan yapmıştık. Annem ve babam hastanedeydi.  Ertesi günü en küçük kardeşimin doğum günüydü. 5 yaşına girecekti. Bi pasta alacak,  doğum gününü  orada kutlayacaktık. Ama olmadı. Olamadı. Sabah 6 buçukta telefonum çaldı. Annem ağlıyordu. Ben önce anlamdım. Ben baban kötüleşti diye anladım. Yolda bizi hastaneye götüren tanıdık başınız sağolsun kızım deyince bende film koptu. O hastane yolunun nasıl bitirdim bilmiyorum. Hastaneye vardığımızda girişte annem, halam, amcalarım hep oradaydı. Diğer hastaların yakınlarıda aşağı inmiş herkes ağlıyordu. Aslında herkes kendi hastasına ağlıyordu. Onkoloji hastanesi. Oradaki herkes Allah'ın belası kanser hastası. İki sene boyunca hep o hastanede olunca alışmıştık artık. Daha doğrusu alıştığımız zannetmişim kendi başına gelince öyle alışmak falan olmuyormuş.Her hafta kesin 2-3 kişi vefat ediyordu. Onlara ağlıyorduk. Gün gelip kendimize de ağlayacakmışız onu anladım.
     Şimdi diyeceksiniz. Neden yazdın bunları diye. Bugün babamın doğum günü. Evet 10 Kasım babamın doğum günü. Geçen sene ona doğum gününde ceket almıştım. En son hastaneye o ceketi giyip gitmişti. Ama tekrar giyerek eve dönemedi. 

     Doğum gününü kutlayacağımız yere babama veda ettik. Çok seslendim onu götürürlerken. Baba, kardeşlerim çok küçük nereye gidiyorsun diye ama beni duymadı. Yada duydu ama ses edemedi. Sessizce yatmış, hastalığından dolayı çektiği ağrılar, sızılar dinmiş sessiz, sedasız uzanmış yatıyordu.      
     Gittin babam. O günden beri boğazımda bi düğüm var. Ağlamak istiyorum. Ama annem, kardeşlerim üzülmesin diye ağlayamıyorum. Bu gece uzun zaman sonra kendi kendime kaldım. Babamı ne kadar çok özlediğimi kendi halime kalınca daha da çok anladım.
Rahat uyu babacım. Mekanın cennet olur inşaallah.
Doğum günün kutlu olsun babacım... (İlk gözağrın....)
    

37 yorum:

  1. Allah rahmet eylesin,bende babamı kucuk yasta kaybettım senı anlayabılıyorum,Allah herkes ıcın bır kader yazıyor,herkes ıcın bır doğum ve ölüm saati,ne yazılmıssa onu görüyoruz,üzülme diyemem teselli sözleri veremem sana..başın saolsun denilince dahada üzülür insan bilirim..sadece sunu unutma meleklerın yanında baban ve senı goruyor ve sen mutlu olunca o da mutlu oluyor..dua et hep,sevgıler

    YanıtlaSil
  2. Bir de yazdıklarınızı benim gibi ehtiyarlar kolay okuyabilse :)
    Hem arka plan hem yazı boyutu..
    Yağmurlu soğuk havalarda film izlemek iyi olabiliyor :)

    YanıtlaSil
  3. canım benim ya ne diyeceğimi şaşırdım..Başınsağolsun..üzüldüm çok..

    YanıtlaSil
  4. biricit; biliyorum babam çok iyi. acıları dindi. huzurlu. senin gibi beni anlayanların olması biraz olsun beni rahatlatıyor.

    YanıtlaSil
  5. murat abi; yazı boyutunu değiştireceğim :)

    YanıtlaSil
  6. beyaz ablam; üzüle sen ya lütfen senin yazdıkların, dediklerin bana çok iyi geliyor...

    YanıtlaSil
  7. Melek sabah sabah ağlattın beni..
    ALLAH sabır versin canım. Bende kardeşimi kaybettim aynı illetten..
    Çok zor şeyler yaşamışsın seni anlıyorum inan..
    Ve o filmi ben izleyeli baya oldu ama bir daha cesaret edip izleyemem.

    Başın sağolsun canım. Birde aklında bulunsun Özcan Deniz'in son filmi evim sensin bu filmden kopya edilmiş.

    YanıtlaSil
  8. nursalkımı; seni ağlatmak istemezdim canım. ama acıları ancak o acıları çekmiş olanlar anlar. onun için beni çok iyi anladığını biliyorum. seninde başın sağolsun canım.
    evet canım bende öğrendim filmin öyle olduğunu. onun için önce a moment to remember'ı izledim.

    YanıtlaSil
  9. blogunuzu yeni takip etmeye başladım ilgimi çeken de başlıkta yazılı olan filmdi. geçen sene izlemiştim ve benide bi hayli etkilemişti. ardından geçenlerde vizyona giren, bu filmin türk uyarlaması olan evim sensin filmini izledim ve hatıralarım tekrar gözümün önüne geldi. size yazmak istedim çünkü aynı acıya yakın bir acıyı tattım ve içimin sızlaması henüz geçmedi yanan yangın yerini serinliğe bırakmadı. ALLAH herkesi sevdikleriyle beraber uzun yıllar yaşatsın inşallah..sevgilerimle..

    YanıtlaSil
  10. kar tanesi;
    ilk önce hoşgeldin. :) umarım beğenmişsindir. eksik gördüğün yerlerim mutlaka vardır. lütfen söyle olur mu. ben daha bu blog işinde acemiyim. hep yazardım ama kendimde saklıydı yazdıklarım. bi kaç aydır başkalrıyla paylaşıorum. en kısa zamanda bende senin yazılarını ziyaret edeceğim.
    acılar hiç geçmiyor ki. bir insan sevdiğini kaybettiği gün kalbinde 40 mum yanarmış. her gün riri söner söner sönermiş. bir tek son mum kalırmış ve o hiç sömezmiş. kaybettiklerimizi asla unutmayacağız ama hayatın acı yüzü bir yandan da devam etmemiz gerekiyor.
    biraz uzun oldu galiba. tekrar hoşgeldin...

    YanıtlaSil
  11. merhaba :) blogda acemi olabilirsin ama yazmakta acemi olmadığın kendini belli ediyor. tarzını sevdim şimdiden bilgisayarımda sık kullanılanlarda blogunun adresi yer kapladı. aynı bende senin gibi senden benim blogum hakkındaki eksiklikleri söylemeni bekliyorum yazılarına bakma fırsatım oldu ama henüz yorum yapamadım kısa zamanda vakit ayırıp yazacam inşallah sevgilerimle.. :)

    YanıtlaSil
  12. kar tanesi; ayyyy yazdıkların beni çok mutlu etti. böyle şeyler duyunca yazma isteğim daha da bir artıyor. en kısa zamanda senin blogunu iyice bir inceleyeceğim canım. zaten yorumlarımı da yaparım sana merak etme. öpüldün. :)

    YanıtlaSil
  13. Merhabalar,

    Babanızın vefatıyla ilgili duygularınızı paylaştığınız bu yazı dizininden çok etkilendim. Cenab-ı Allah'tan babanıza rahmet, size de sabr-ı cemil ihsan etmesini niyaz ederim.

    Bahsettiğiniz onkoloji hastanesi neresi bilmiyorum ama, ben de Ankara Numune hastanesinin onkoloji bölümünde tedavi gören bir yakınıma iki ay gibi bir süre dönüşümlü olarak refakatçi olarak kalmıştım. Çok zor bir bölüm. Cenab-ı Allah oralarda kurtulma ümidiyle tedavi gören tüm hasta kardeşlerimize acil şifalar versin. Bizim hastamız şu anda taburcu oldu ve durumu iyi, ama ne zamana kadar bu iyiliği devam eder onu da Cenab-ı Allah bilir.

    Cenab-ı Allah, ölümün de ömrün de hayırlısını versin, her ikisi de bizim için kabullenmek zorundayız.

    Selam ve dualarımla birlikte en Güzel'e emanet olun.

    YanıtlaSil
  14. bizim tdavi gördüğümüz onkoloji hastanesi selçuk üniversitesi meram tıp fakütsesi onkoloji hastanesi. hastalara yakınlarına çok sıcak bir ilgi vardı. doktorlar gerçekten ellerinden geleni yaptı ama kısmet. :(

    YanıtlaSil
  15. Delisin ya:( başımın ağrısı yeni geçti ağlattın benide salya sümük oldum.Ne zor değilmi yaşamayınca ne kadar anlıyorum desekte boş bende annemi kaybettiğimde çok yıkılmıştım,ölüm hiç beklenmedik anda geliyor eve gelince yemekle uğraşmasın diye doktora giderken yemeğini bile yapmış o yemeği yemek ona hiç kısmet olmadı. Öldükten 3 gün sonra doğum günüydü,nur içinde yatsınlar.

    YanıtlaSil
  16. siyahkuğu; insanlar birbirlerini ortak acıları oladuğunda daha iyi anlıyor değil mi canım. keşke bu ortak acılarımız olmasaydı da birbirimizi anlamasak da olur du.
    seni ağlattığım için de özür dilerim. ben bu yazıyı yazarken ekranı göremiyordum. yaştan dolayı buğulu görünüyordu. sana da öyle bir etki yaratmış galiba. :(

    YanıtlaSil
  17. Tesadüfen okudum yazınızı,çok çok üzüldüm,duygulandım,Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun babanızın..

    YanıtlaSil
  18. Allah rahmet eylesin yazınız çok etkiledi beni gerçekten.Benimde doğumgünüm 10 kasım.

    YanıtlaSil
  19. süreyya; teşekkür ederim. Amin inşaallah. Ama ben biliyorum babam şimdi çok iyi.

    YanıtlaSil
  20. hayat paylaştıkça; teşekkür ederim. ne kadar farklı hayatlar var ama bu farklı hayatların ortak günleri var değil mi mesela doğum günleri aynı olan hatta aynı yıl aynı gün doğan insanlar var ama kaderleri ne kadar farklı değil mi? Allah seni uzun ömürlü eylesin.

    YanıtlaSil
  21. ay canım böyle bir yazı ile tanışmak istemezdim Allah rahmet eylesin.
    takibe aldım banada beklerim:))

    YanıtlaSil
  22. bir kase lezzet; amin inşaallah.
    bende sana geldim kiii :)

    YanıtlaSil
  23. basin sagolsun canim, ama imtihan dunyasi burasi hiç birimiz kalici deyiliz:(tabi ozlemleri derinden etkiliyor herbirimizi...

    YanıtlaSil
  24. sağol eda. veet bu dünya böyle kalıcı değiliz. ama dediğin gibi özlem :(

    YanıtlaSil
  25. bir kase lezzet; evet daha iyiyim arada yine yazıdaki modda oluyorum ama o da hayatın bi cilvesi sanırım.
    çok teşekkür ederim böyle düşünülmek çok güzel oluyor :)

    YanıtlaSil
  26. okjurken bende ağladım
    çok dokundu bu yazı bana:(
    aslında filmi bende izledim dicektim sıradan film yorumu okucam sandım
    okudukca doldu gözlerim
    şükrettim halimize
    oysa ne çok şeyden şikayet eder dururum
    bi an duraksadım
    çok şükür kızım eşim babam annem ailem sağlıklı insan daha ne isterki..




    Acını paylaşamam anlayamam derdine kesinlikle kimse derman olamaz ama
    rahmet diler ve dua edebilirim ancak
    ben geçen seneye dek hiç ölü görmedim ölen bi akrabamız bi yaşlımız olmadı taki dedemi kaybedene dek

    Zor bir dönem..
    Dualarınla bol bol babanın yanında ol..
    Ve sakın içine atma..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hoşgeldin canım. ne kadar içten yazdığını çok çok hissettim. Allah'ım benim acımı anlatmanı inşaallah nasip etmez. Benim de dedelerim vefat etmişti ama çok küçüktüm hatırlamıyorum. Bende ilk defa babamın acısını çektim. Allah kimseye vermesin bu durumu.

      Sil
  27. bu filmi izlicektim, yazını görünce okuyayım diye girdim ağlayarak çıktım.Geç oldu ama başınız sağolsun.

    YanıtlaSil
  28. teşekkür ederim melinda. Allah kimseyi hastalıkla imtahan etmesin...

    YanıtlaSil
  29. Melek.. yazdıklarının aynısını bende yasadım okadar benzer acılarkı okurken ablam yazdı sandım bende senn gbı yıne cıkar hastaneden dıye beklerken ölüm haberiyle karsılastım bzı hıc brakmaz sanıyodum o dew cınar yıkılmaz sanıyodum ama simdi o yok we ben kendımı cok eksık hıssedıyorum 4 yıl gectı aradan ama hala ona ölümü kondurabılmıs degılım acım hala aynı hıc eksılmedı eksılmezde bılıyorum ama içim rahat cunku gözumun onunde erıyıp bıtmesındense Allah ın yanında guwende kaybettıklerımız onlar hep bızım kalbımızde hıc gtmedılerkı..Şuan yasadıgım yerden uzakta okl okuyorum ewe her gttıgımde kapıyı babam acıcak umuduyla beklıyorum bılıyomusun çok özledım onu nasıl dayanıcam bılmıyrum canım cok fazla yanıyo :'(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bu konuda benimle aynı hisleri paylaşan biri daha olsun istemezdim...
      ama maalesef kader canım...

      Sil
  30. Allah rahmet eylesin canım.. mekanı cennet olsun inşaAllah ve Rabbim ona kavuştursun öbür dünyada..
    Hep birlikte daha nice güzel doğum günleri kutlayabileceğiniz o ebedi hayatta cennetin en güzel köşesinde buluştursun Rabbim sizleri..

    YanıtlaSil
  31. Melek kendine eziyet etmişsin o zaman bu filmi bende izlemiştim bende ağladım ama bu film iyiyken izlenmeli kötüyken izlenirse komaya bile sokar ya

    YanıtlaSil
  32. bu filmden ben de çok etkilenmiştim:)

    YanıtlaSil