Sonra... Sonrası yok işte. Belki paramparça değil ama hislerimde bir kopukluk hissi var... Siz hiç bilir misiniz hislerin paramparça olmasını?
Hisler sensindir aslında. Senin attığın her adımın, söylediğin her sözün mimarıdır onlar. Sen istemesen bile senin mantığının efendisidir onlar.
Parçalanmış bir his yumağı gibiyse için, duygularının anlamsızlığına şahitse bedenin, batmakta olan bir güneş gibidir gözlerin. Karanlık bakan tarafı ağır basmaktadır...
Anlar mısın, aslında asıl soru anlatabilir mi lal olmuş dilim? Ya da anlayabil diye çaba gösterir miyim?
Bana sorsalar bu soruyu, öylesine olan bana, kesin bir red cevabıyla karşılık bulurdu.
Ama öyle bir bana soruldu ki bu soru, öyle başka bir ben'e çarptı ki soru, yankısı beni yıktı. Yıktı da yeniden var etti...
Sanki, değişmek denen kelimeyi ince ince aklıma işledi. Her hücreme tek tek nakş etti...
waauuw kendini yazının başında parçalayıp sonunda yeniden yapıştırdın sanki..yüreğine sağlıkk
YanıtlaSilteşekkür ederim canım. zaten hep bunu yapmıyor muyuz canım benim başkaları sebep olmuş gibi görünsede aslında kendi kendimizi parçalara ayırıyor ve tamiratımızı yine kendimiz yapmaya çalışmıyor muyuz...
YanıtlaSil2012 yılı bana, bir anda hislerin nasıl itina ile paramparça olacağını çok güzel gösterdi..Hislerin üzerine umursamak ayakların basıp geçmesi gibi..
YanıtlaSilÇok iyi bilirim ben o parçalanmış hisleri..
peki ne yapacağız ablam ya. o parçaları nasıl birleştireceğiz :(
YanıtlaSil