SABIR...

                                                                                 

İçinde ne çok şey barındırıyor ''SABIR'' kelimesi. Bazen tükendiğini hissedersin, ''yeter artık'' dersin ama sonra, ''az kaldı'' deyip kendini avutur ve her gün daha güçlü olmaya çalışırsın ve artık    
-mış gibi yapmaya başlarsın.

Aslına bakarsan söyleyecek çok sözün, haykıracak çok nefesin vardır ama susarsın. Susarsın ve sabredersin.

Bir şeyi çok istersin. Onu elde etmek için çok beklersin, çok sabredersin. Aslında bi gerçek var ki az yada çok, zor yada kolay bu hayatta pek çok şey için beklersin. Eyvallah. Bekleriz..

Herşeye sabreder insan. Ama insanın boğazına beton gibi kelimeler çöktüğü zaman insan ne kadar sabredebilir ki. Mecbur susmalar, çaresiz kalmalar, sadece yastığının arkadaş olduğu gözyaşların...

Sabır!!!

Nereye kadar, ne için bu sabır? Hiç tükenmez mi bu sabır dedikleri şey. ''Yeter artık'' deyip gitmeler olmaz mı hiç? Susmaya dayanabildiğin yere kadar, aşkının sabır sınavı karşısında ne kadar başarılı olduğunu görene kadar, istediğin arabayı alana kadar, istediğin okulu kazanıncaya kadar, beklediğin sözleri duyuncaya kadar tükenmez mi bu sabır?

Hayır. Tükenmez...

Derler ya taş olsa çatlar derler diye. Olmaz ki, dayanmaz yürek. Sabrın sonunun selamet olduğu konusunda birçoğumuz hemfikir olabiliriz ama bu kadar da denenmez ki insan.

Yine bekleyelim, yine hayal kuralım, yine özleyelim olmazsa yine ağlayalım, çaresiz kalalım ama sabır dönmesin bize sırtını.

Terkedişlere meydan vermesin, yeni yeni hayal kırıklıklarımız olmasın, yine aksın gözyaşlarımız ama sonunda zafer bizim olduğu için mutluluktan ağlayalım.

Ve yine sabır diyelim. SABIR!!!