BİR BARDAK ÇAY...

Merhaba Sevgili,
Sana bu yazıyı bir trenden yazıyorum.
Trende yolculuk yapmayı daha doğrusu her türlü yolculuk yapmayı çok sevdiğimden haberin yok tabi.
Maalesef yanımda yaşlı bir teyze oturuyor.
Yaşlıları sevmediğimden değil, sadece yolculukta sürekli konuşmaya çalışmalarını sevmiyorum.
Ben yolculukları bir başıma kalabildiğim kısıtlı ama çok güzel zamanlar olduğu için seviyorum.
Son zamanlarda yalnızlığımın depreştiği günler yaşıyorum.
Ama bu yalnızlık başka türlü be.
Hep söylenen klişe bir laf var ya kalabalıklar içindeki yalnızlık...
İşte tam da böyle bir yalnızlıkta ikamet ediyorum bu aralar...
Sen şimdi nerelerdesin, kimlerlersin, kimlerle çay içmektesin?
Bildiğim yerlerde misin, yoksa hiç bilmediğim bir evin penceresinde sende henüz tanışmadığın beni mi düşlemektesin?
Bildiğim şey ise henüz benimle olmadığın, benimle içmediğin çayların sayısı...
İnsan hiç tanımadığı birini hep rüyalarında görür mü?
Görür elbet. Ben en büyük kanıtıyım bunun.
Çoğu zaman sırf bunları düşünmemek için kendimi işe veriyorum.
İşten arta kalan zamanda elime bir bardak çay alıyorum.
O çay bardağını eline aldığımda dünyadan uzaklaşıyorum sanki sana doğru geliyorum.
Seni düşlüyorum. Çayıma şeker yerine senin hayalini katıyorum.
Bilmezsin tabi ama ben çayı şekersiz içerim.
Çaya şeker koyunca çok tatlı oluyor.
Senin hayalini ekleyince daha bir gerçekci oluyor.
Biraz tatlı biraz buruk.
Hayat da böyle değil mi zaten sevgili?
Tam da bir bardak çay gibi...
Biraz tatlı biraz buruk...