ANNEM... (2)

Annemle en ekşın dolu yıllarım benim ergenlik dönemimde oldu. Annemin ilk çocuk olmamdan kaynaklı bu konuda tecrübesiz oluşu bizim kavgalarımızın çok olmasına neden oldu. Mesela çarşıya beraber giderdik. Ama çarşıda kavga eder eve ayrı ayrı gelirdik. Anlatacak bi sürü anım var ama hangi birini anlatayım. Yazsam kitap olur. Zaten ilerde inşaallah annemi yazmayı onu bir kitap yapmayı çok istiyorum. İnşaallah yapabilirim.

Mesela bana iş öğretmek için çok katı davranırdı. Ev süpürmemi beğenmediği için sabahtan akşama kadar ev süpürttüğünü bilirim. Şimdi onu kardeşlerime yapmıyosun dediğimde de o zaman cahildim bilmiyordum. O kadar kitap okudum yanlış olduğunu öğrendim. o kadar okuduğum kitap boşa mı gitsin der güler. :)

Neyse ben yazıma devam edeyim. Annem ben 6. sınıfa giderken ilkokulu dışardan bitirmek için halk eğitimin kurslarına katıldı. İlkokul diplomasını aldı. Sonra son gün halk eğitimdeki hocası annemim belgelerini ayarladı ve ortaokula kaydını yaptırdı. Sonra 3 sene ortaokulu okudu. Sonra liseye başaldı. Dışardan liseyi de bitirdi. Şimdi lise diploması var. İlkokula başladığında 5 çocuğu vardı. Lise sınavlarına hamile iken girdi. Bizim ufaklığın okulu, kitabı defteri çok sevmesine şaşırmamalı çocuk anne karnından beri sınavla, kitapla defterle uğraşıyor. :)

Niye bu yaştan sonra okula başladın dediklerinde o benim içimde ukte kalmıştı. Şimdi içim rahatladı der hep. Birinde bize demişti ki. Bir nüfus sayımında eşinizin eğitim durumu dediklerinde babam okur-yazar demiş. Bu annemin çok gücüne gitmiş. O gün iyice kafasına koymuş. Bir sonraki nüfus sayımında sorduklarında annem lise mezunuydu.

Annemin okul günleri bana da ayrı bir sorumluluk düşüyordu. Annemin kayıt yenilemelerini yapıyordum. Ders seçimlerini yapmak, kitaplarını almak bana aitti. Annem mutlu olsun yeter ki ben herşeyi yaparım onun için.

Ben okumayı sevmeyi annemden almışım. Annem çok kitap okur. Evde boş kalsın annem tv izlemez. Hemen bir kitap alır onu okur.

Annem benim ya canım annem. Ben üniversitede anneme daha bir düşkünleştim. Okulda bir tek ben memleketinde okuyordum. Diğer herkes dışardandı. Onların anne özlemini gördükçe ben anneme daha bir yandım.

Ben annemi babam hastalanıncaya kadar hiç ağlarken görmedim. Çocukluğunda anneannemden hiç ilgi annelik görmediği için çocuklarına bunu yaşatmamayı istediği için herhalde ben onu hiç hasta ya da ağlarken hatırlamazdım. Babamın hastalığı onu gerçekten çok yıprattı. 2 sene boyunca hastanelerde üzüntüsünü babama belli etmemeye çalışarak kendini tuttu. Babam vefat edeli 1 yıl olmak üzere. Daha yeni yeni kendini toplamaya başladı. Kafasını dağıtmak için şimdi Arapça kursuna gidiyor. Yine yeni birşeyler öğrenmeye çalışıyor.

Annem benim iyi ki varsın. Arkadaşlarımız hep bize imrenmişlerdir annem konusunda. Benim annem rock müzik dinlemeyi çok sever mesela. Hatta kafa sallamışlığı dahi vardır. :) Bizimle arkadaş gibi olur hep. Arkadaşlarımız annemi hep çok severler.

İşte böyleeeee. Annemi uzun uzun yazmak istiyorum.Ama buraya ancak bu kadarını yazabildim. İnşaallah onun kitabını yazdığımda buradan onun haberini de verebilirim.

Annem benim. İyi ki varsın. Allah'ım sana çocuklarına, sevdiklerine hayırlı uzun ömürler nasip etsin inşaallah. Allah'ın seni başımızdan eksik etmesin.

Yukardaki Candan Erçetin şarkısını da anneme hediye ediyorum...