İLKBAHAR'IM... ''BÖLÜM 7''

Çok güzel geçen hafta sonunun ardından pazartesi günü okula Murat'la birlikte gitti Nevbahar. O daha Ali ve Zeynep'in yanında el ele tutuşmaya alışamamıştı, bir anda bütün fakültenin içinde Murat elini tutarken kıpkırmızı olmuştu. Sanki herkes onlara bakıyor gibi geliyordu.

Aslında herkes değilse de okulun büyük bir çoğunluğu onlara bakıyordu. Murat kızların ilgisini çeken biriydi, Nevbahar da erkeklerin. Birçok göz onlara kıskançlıkla baktı.

İkisi de çok mutluydu. Bulutların üzerinde yaşıyorlardı sanki. Murat okulu bitirmişti artık. Hocalarının en gözde öğrencisi olduğu için hocalarının da ısrarıyla üniversitede kalmaya karar verdi. Akademik kariyer yapacaktı. Bu kararında Nevbahar hep destekledi Murat'ı hep yanında oldu. 

Yaz tatili gelmişti.Yaz tatilinde birbirlerinden ayrı kalmışlardı. Ayrı kalmaları aşklarını daha da artırıyordu. Bundan sonraki hayatlarında birbirleri olmadan yaşayamayacaklarını anlıyorlardı. Yazın Nevbahar ailesinin yanına gitmişti. Annesi ve babası kızlarının bu mutluluğunun kaynağı olan kişinin kim olduğunu merak ediyorlardı. Zeynep ve Ali de yazın Nevbahar'sız duramamışlar ve onu ziyarete gelmişlerdi. Nevbahar onları karşısında görünce çok sevindi. Ama bi anda kalbi de cız etti keşke Murat da yanında olsaydı. Ama Murat çalışıyordu. Asistanlığa başladığından beri çok zor görüşüyorlardı. Çok yoğundu. Ama Murat bulduğu ilk fırsatta Nevbahar'ı arıyor ve onu ne kadar özlediğini söylüyordu.

Nevbahar'ın anne ve babası biricik kızlarının hep mutlu olmasını istiyorlardı. Kızlarının böyle mutlu olmasının nedeninin bir adam olduğunu biliyorlardı ve onu tanımak istiyorlardı. Zeynep ve Ali'yi karşılarına aldılar ve kızlarının mutluluk kaynağı olan adamın kim olduğunu anlatmalarını istediler. Ali ve Zeynep uzun uzun Murat'ı anlattılar. Nevbahar'ın anne ve babası dinledikleri kadarıyla düzgün bir adam olan Murat'ı yakından tanımak istediklerini söylediler. Kızlarına Murat'ı evlerine davet etmesini, onu tanımak istediklerini söylediler. Nevbahar sevinçle telefona sarıldı. Sevinçle Murat'ı aradı. Murat'a anne ve babasının onu tanımak istediklerini söyledi. Murat bu habere çok sevindi. ''Tabi ki gelirim küçüğüm. Ne zaman geleyim dedi?'' Murat, Zeynep ve Ali'nin de orada olmasından dolayı daha rahat olacağını düşündüğü için hemen gelmek istedi. İki gün sonra Nevbaharların evinin önündeydi. Kalbi güm güm atıyordu.