MUTLUYUM KARDEŞİM İLLA Kİ Bİ SEBEBİ Mİ OLMASI GEREKİYOR? :)

 

   Mutluyum bu günlerde. Hatta evdekilerde şaşırıyorlar. Sen bu aralar çok iyisin. Gülücükler dağıtarak dolaşıyorsun diyorlar. Ya mutlu olsam suç, olmasam suç. Bu ne kardeşim yaaaa.  Kaşlarım çatık dolansam niye böylesin diyorlar. Mutlu olsam niye mutlusun diyorlar.

  Geçen gün işteyken annemler aradılar. Biz oturduk konuşuyorduk dediler. Eee dedim ne konuşuyordunuz dedim. Seni konuşuyorduk dediler. İkiz kız kardeşlerim demişler ki. Anne bu abloş bu aralar çok mutlu. Niye böyle acaba. Sebebi ne olabilir, acaba biri mi var ki demişler. (Ahhh keşke gönlümdeki yanımda olsa diyorum tam da burada ve tabi ki içimden) :)

   Aaaaa ne münasebet dedim. Ya size de ne yapsam yaranamıyorum dedim. Niye mutlu olmayayım ki dedim. Ufaklık ameliyatını oldu ve gayet iyi, yüksek lisansı kazandım, işimden çooooooooooook memnunum, arkadaşlarımla aram çok iyi, evde durumlar gayet iyi... Eeee daha ne isteyeyim ki :) Aslında birinin de yanında olmak isterdim ama. :)  İnşaallah bi gün olur. Dua ediyorum...

   Ne yapayım ben şimdi. Mutlu olsam suç olmasam suç. Acaba ben duygularımı çok mu uçlarda yaşıyorum?

   Mutluyum beeeee. Aaaaaaa yeter uzun zamandır kasvetli havalar vardı üstümde biraz dağıldı yaaa. Biraz böyle devam etsin olmaz mı?

  Neyse artık bu kadar yeter. Benim yatmam gerekiyor artık. Yarın Ankara'ya gidiyorum iş için. Sabah 6.45 treni ile. Öğlene Konya'ya dönerim herhalde. Yarın yoğun bi iş günü beni bekliyor. Hadi ben kaçtım. Eyvallah...  :)