28 Mart 2013 Perşembe

ÖYLE İŞTE...



Neden bazen kimsenin beni anlamadığını düşünüyorum acaba? İyi bir iletişime sahip olduğum aile bireylerimle bile anlaşamadığım günler yaşıyorum.  Ya da ben anlaştığımızı düşün
üyorum ama gerçek pek de benim sandığım gibi değil galiba. :( 
Kendimden sıkıldım artık. Nedenini anlayamadığım melankonik bir haleti ruhiyeye sahibim bu aralar. Konuşsam belki biraz rahatlayacağım ama ailemle konuşsam bana diyeceklerini az çok tahmin ediyorum. Herşeyi kafana takıyorsun ve çok büyütüyorsun diyecekler daha beni doğru dürüst dinlemeden böyle dedikleri için ben daha çok sinirleneceğim ve iletişimi o dakika keseceğim. Öyle demek yerine beni biraz dinleseler. Tamam belki ben yersiz bir şekilde can sıkıyorum. Ama benim bu durumumu bana benim anlayacağım dille izah etsinler. Sonuçta benim annem ve kardeşlerimler. Beni anlamak isteseler biraz olsun dinlerler. 
Arkadaşlarıma anlatayım desem herkes benim dertlerimi dinlemek zorunda değil. İnsanları sorunlarımla sıkmak istemiyorum.  Anlatabileceğim arkadaşım da artık evli. Derlerdi evlenince ister istemez farklı olur  diye galiba doğruymuş. :( Arkadaşlığımızda en ufak bir sorun yok. Ama zaman diye bir problem söz konusu. Kendi kendimize kalamıyoruz. Eşi de yakın arkadaşım. Ailemle bile ilgili çoğu şeyi bilir ama sonuçta erkek.  Onun için ben o kadar da rahat olamıyorum.  Onun için arkadaşımla konuşmayı niyet alıp yanına gittiğimde hiç bi şey anlatamadan geri evime geliyorum. :(
Son zamanlarda kendimi olduğu gibi anlattığım tek bi kişi var. Bu yazıyı okuyunca zaten bu kişinin kendi olduğunu anlayacak.:) Beni bitmez tükenmez bir sabırla dinliyor. Yolumuz blog aleminde kesişti. Ve iyi ki de kesişti. Evet sensin canım benim. Kar Tanem... İyi ki varsın. Bazen benim bile kendime tahamül edemediğim zamanlarda bile beni sabırla dinledi. Teşekkür ederim. İyi ki varsın.
Aaaa bide bana abla gülü diyen Arseli Ablam var. O blogunu kapattı ama iletişimimiz devam ediyor. Onun bana abla gülü demesi bile yetiyor. Mutlu oluyorum. :) Blogumda onun abla gülü diye başlayan yorumlarını özlemişim şimdi farkettim.
Neyse yaaa. Çok mu uzattım ne. İşte böyle. Her an yağmur yağacakmış gibi havalar var ya öyleyim işte bu günlerde... Dokunsalar ağlayacağım. Ama dokunan yok...

8 yorum:

  1. yaaaa dokunmasınlar ama sende ağlama meleğimmm :( kartanende kendi telaşına düştü seni ihmal etti ama durumları biliyosun okul fena sıktı bu aralar çabalıyorum. bazen olur insan aynı bu senin dediğin gibi bence kmseye anlatma anlamadıklarında sinirleneceğini kendin de biliyosun kendi içinde bitir bu abartıyı kuzum

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım benim biliyorum zaten senin durumunu

      Sil
  2. Bana da oluyor öyle. Anlatsam, kimse anlamayacak ki diye düşünüyorum... Ki anlatmam genelde. Blog bu konuda yardımıma koşuyor sağolsun. İçimi döküyorum, kısmen. :)
    Umarım ağlamadan geçer bu haliniz. Ama belki de ağlamaktır çare.. iyidir, iyi gelir belki..
    Sevgiler. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ağlamak lazım belki de ya ağlamak isteyip de anlayamıyorsak etraftakileri üzmemek için
      Ama yok ya kimseyi düşünmemek lazım bazen galiba :)

      Sil
  3. Canım her insanın anlaşılmadığını düşündüğünü dönemler oluyo ne yazıkkii.. Bi de bu ara malum bahar geliyo. Bahar depresyonuyla birleşmiş olabilir.. Tabii benim çevremdede seninki gibi ne zaman bişi anlatmaya kalksam 'biraz abartmıyomusun?' 'takılma öyle demek istememiştir.' 'çok takıyosun.' gibi yorumlar alıyorum. Öyle olunca bende anlatmıyorum kimseye.. =) ama bak ne güzel bi arkadaşlığınız var.. maşallah size.. Uzuuuunn yıllar sürer hiç bitmez inşallah.. ♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Valla bahar bu halime sebep olabilir baharı sevmem polenler beni mahvediyor
      Ama hep böyle de olunmaz değil mi ama toparlanmam lazım :)

      Sil
  4. o yüzden iyi ki bu blog var ki önce herkes sonuna kadar seni dinleyip öyle yorum yapıyor :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet valla çok doğru dediğin :) anlatmak istediklerimiz en azından sonuna kadar okunuyor :)

      Sil