SÜKUT...

Konuşmak, yazmak, anlatmak istiyorum.

İstiyorum ama başladığımda dilim lal, elim yazmaz oluyor.

Korkunun dibine vuruyorum. 

Korkuyorum hem de o kadar çok korkuyorum ki, belli etmemek için etrafa gülücükler saçarak dolaşıyorum.

Sonra...
Sonra tam cesaretimi toplarken vazgeçiyorum.

Konuşsam istediğim gibi konuşamayacağım derdimi anlatamayacağım, yazsam bu aralar kalemim elime dolanıyor, anlatsam her şeyi olduğu gibi anlatamayacağım...

Onun için daha çok susuyorum. 

Sustukça daha çok konuşmak, yazmak, anlatmak istiyorum ama korkumu yenemeyip en sonunda çareyi sükutta buluyorum...