KADINLAR GÜNÜ MÜ, O DA NE OLA Kİ?...

Nerden nasıl başlasam ki...

Başlayımda bakalım nasıl gidecek...

Bu hafta pek de güzel şeyler yaşamadım açıkçası. İşle alakalı problemler oldu. Onları Allah'ın izni ile hallederim. Ama bu cuma yaşadıklarım. Bu başka bişey yaa. Erkeklerin kafa yapılarını, düşüncelerini çözemiyorum. Cuma öğleden sonra telefonum çaldı. Okulu ilk bitirdiğim zamanlar 6 ay kadar çalıştığım bir yer vardı. Orada çalışan bi abi vardı. Yani ben onu öyle görüyordum. ABİ. Arada sırada beni aradı. Nasılsın diye. Ben oradan ayrılalı 3 sene oldu. Benle konuştu. Hal hatır sordu. Sonra evlenmeyi düşünmüyor musun dedi. Bende henüz düşünmüyorum abi dedim. Neyse sonra telefonu kapattım. Telefondan bi on dakika sonra mesaj geldi. Söylemeyeyim dedim ama kalbime söz geçiremedim seni seviyorum diye mesaj atmış. Anlamadım, dondum kaldım. Herhalde yanlış oldu dedim,öyle olmasını istedim ve aradım. Abi bana bi mesaj geldi yanlış oldu sanırım dedim. Hayır yanlış değil. Ben seni ilk gördüğüm günden beri seviyorum artık söylemek istedim dedi. Benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ben bu adama abi dedim ya abi. Evli barklı, çoluklu çocuklu adam. Beni bir daha sakın arama eğer ararsan bunu senin burnundan fitil fitil getiririm. ben seni adam sanmıştım ama sende adamlığın a'sı bile yokmuş dedim ve telefonu kapattım. Uzun bi süre kendime gelemedim. 

Kaç gündür kendime gelemedim. Düşünüyorum,düşünüyorum olmuyor. Ben erkek ağırlıklı ortamlarda çalışmamdan kaynaklı her daim mesafeli olurum. Kesinlikle rahat bir tavır sergilemem. Bu adam neden böyle düşündü anlayabilmiş değilim.

Annemi bi lafı vardır. Şimdi çok haklı olduğunu gördüm. Erkeklere bu benim abim yaşında, babam yaşında demeyeceksin onlar farklı düşünür diye çok doğruymuş.

Ağladım, sessiz sessiz ağladım, annemlere anlatamadım sinirimi onlarla kavga ederek çıkarmaya çalıştım...

Allah'ım sen bana yardım et. Sözde kadınlar günü demi. Nerdeeee. Taciz, tecavüz, dayak.... Bi dolu şey. Kutlayın bakalım kutlayabilirseniz... :(