14 Ağustos 2013 Çarşamba

GÜNE VEDA...



Ruhuma yolculuğum devam ederken  gerçeklere çarpıyorum. Bu kadar yeter artık diyor yüreğim. Ve ağır yaralı kalbimle dönüyoruz yaşanılması gereken zamana.

O an bir sokakta aşk, bir sokakta dostluk, orta yerde unutulanlar, körleşmiş kalplerde unutanlar caddesinde buluyorum kendimi. İşte burası gömülen gözler çıkmazı… Kimi sevgilinin yollarına gömülmüş,  kimiyse hüzünlü yalnızlık suyuyla dolu dipsiz kuyulara.

Hatıralar hatırlanmak içindir, sevgiliyse özlenmek için derler ya hani. Fakat yıllara yenilmiş anılar acı verir insana, özlemekse mecburen alışmaktır hayata. Zifiri karanlığı beyaz gecelere dönüştürmektir adeta. Arsızca göz kapaklarının verdiği mücadeledir her şeyi unutturan uykuya.

Sarp kayalıklar kadar acımasızdır vedalar. Geçmişse hasrettir bir pencerede. Kederlenmektir eski tatlarda… İşte bu yazılanlardan sonra istemesem de yeniliyor benimde göz kapaklarım uykuya. Hayatın değişmez kuralıdır vedalar diyorum. Ve ruhumun beklentilerinden uzak yaşanılması gereken bir bugüne daha veda ediyorum…

12 yorum:

  1. Sabahn 5inde senin yazıların daha bir anlam kazanyormuş bunu farkettim birtanemm

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım benim teşekkür ederim
      belkide sen güne sabahın 5inde veda ettiğin için olabilir mi :)

      Sil
  2. çok güzel olmuşş..
    ayrılıklar vedalar acılar terkedilen sevgililer ve ömrümüzden kayıp giden bir dahaa..
    kalemini sevdim :)

    YanıtlaSil
  3. Bazen veda iyidir.. arındırır ruhu.

    YanıtlaSil
  4. neyse ki uyuyunca unuttun bu hüzünleri.
    mühendisler hüzünlenmemeliiii.
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Unuttum gitti deep :) hem bilirsin bana öyle gelir arada :)
      Aaa mühendisler robıt mu canım :)

      Sil
  5. Yanıtlar
    1. Öyle olduğunu bilmesek zaten dayanılmaz ki canım benim :)

      Sil
  6. Bugünüme yakıştı çok da hoş oldu =)

    YanıtlaSil