Yağmur bardaktan boşanırcasına yağıyordu. Uzun zamandır beklenen bir yağmurdu bu. Hem toprak çok beklemişti o yağmur taneleriyle buluşmayı, hem de o çok beklemişti yağmur tanelerinin gözyaşlarıyla buluşmasını. Gözyaşları ve yağmur taneleri artık vuslata ersin ki, uzun bir zamandır takındığı mutluluk maskesinin boyalarının akmasının nedenini olarak yağmur tanelerine suçu atmıştı. Mutsuzluğunu, hüznünü kimse anlayamayacaktı. Anlamasınlar da zaten...
Merhabalar.
YanıtlaSilHasretler kavuşmuşlar, ne güzel! Kaleminize ve yüreğinize sağlıklar dilerim.
Selam ve dualarımla.
Nasıl derin bir iç çektim bilemezsin :(
YanıtlaSilcanımmmmm
:(( bende yağmuru çok severim : içimdeki kederleri o benim yerime ağlarken ben bir nebze olsun rahatlarım her seferinde...
YanıtlaSilhuhhuuuuuu:):) napıyosuuunn:):)bi uğrıyim dedimde ..hadi eğlenceli şeyler yaz boşveerr:):)
YanıtlaSilNeden hüzün :( Neden? Ve neredesin?
YanıtlaSil